De hele dag gedaan over deze tekening. Eerst urenlang (vanaf 8 a.m.) ‘alleen maar’ afgestemd; kaarsje aan (‘welkom lieve Sasja’), bewust de dagenergie in me opgenomen (Maya-astrologisch gezien; volgens 3 verschillende tellingen), mijn gewrichten los gemaakt en een heleboel gegaapt. Dat is zo ongeveer de basis. Dan verklaar ik de ‘Medicine Space’ wel zo’n beetje voor geopend en ben ik hier en nu in de Praktijk van Dr. Arts, helemaal aanwezig en online met mijn Hogere Zelf.

Maandag j.l. had ik me voorgenomen om me wat langere tijd te gaan verbinden met de grote Godin van Hier; de onvolprezen Zeeuwse drievoudige Moedergodin Nehalennia.

(een godin van internationale allure trouwens) (¡)

Sinds gisteren studeer ik in het boek van Dr. Annine E.G. van der Meer; ‘Nieuw licht op Nehalennia’.

Samen met Nehalennia dienden zich vandaag ook weer eens gezellig de Runentekens aan. Ter verdere inspiratie en afstemming trok ik vandaag in plaats van een kaart, eerst 1 en toen nog 2 Runen; Wunjo, Gebo en Laguz. Een fantastisch trio! En een totale bevestiging van mijn Intentie om in overgave en afstemming op Nehalennia, de Moeder van het Water, een tekening te maken. ‘Dat haar liefdevolle energie vanuit mijn hart door mijn handen moge stromen en zich in de materie moge visualiseren’

~*~

Onder mijn lezerspubliek bevindt zich -weet ik- minstens 1 runen-specialist. Zij was het die met mij een medicijnwandeling maakte (zie post ‘Zeeheks’ van 17 november ‘23). Bij de Zeeheks thuis heb ik in het verleden ook een aantal bijeenkomsten mogen bijwonen met en rond de Runen. Voor haar en voor andere geïnteresseerden noem en toon ik hier de Runen specifiek.

Laguz (op de foto rechts) verwijst direct naar het water, meer, zee en de getijden. Ik pakte er nog maar even een studieboek over Runes & Feminine Powers bij, want ik ben zelf nog niet zo heel erg thuis in de Runen. Ik raadpleegde het boek van Freya Aswynn : Northern Mysteries & Magick. Dus tja, toen was ik weer snel minstens een uur verder en had ik nog steeds niks getekend, maar werd wèl eindeloos geboeid..

Na -al met al- zo’n 3 uur ‘afstemmen’ en rondsurfen in mijn medicine space, had ik eigenlijk nog steeds geen concreet idee over hoe ik Clitootje vandaag weer eens in vorm zou gaan brengen. Althans, ik had wel ideeën, maar die kwamen voort uit alle kennis, die ik zojuist tot me genomen had, uit het logisch denken dus en niet vanuit mijn Intuïtie. Ik moest dus nodig weer even stil worden in mijn hoofd, opnieuw zakken in mijn lieve lijf. De gewrichten nog maar eens even losmaken en Clitootje vragen waar ze nu zelf Zin in had ?

(I)

Het antwoord was simpel: ze wilde graag spelen in het water. Uit het ‘niks’ (zo noem ik mijn onbewuste nu even voor het gemak) kwam het beeld van een Zeepaardje boven drijven.

‘Ja! Zin in!, (sprak mijn onderbuik meteen heel duidelijk)’. ‘Oké..(zei mijn dienstbare ik) , maar dan wil ik wèl even eerst op een plaatje zien hoe een Zeepaardje er eigenlijk ongeveer precies uitziet.’ Dr.Arts (mijn wijze ik) zei dat dat wel mocht, maar dat ik daarna ook wel weer los moest zien te komen van het voorbeeld, want ik (mijn ‘gewone ik’, die ik Sasja noem) mag leren steeds meer te vertrouwen op mijn innerlijke beelden-buik en niet teveel alleen in de aardse realiteit rond te blijven modderen. Want in die dimensie, die duale, beperkte, logische, liggen de perfectionist en de criticus altijd op de loer en die verpesten het meestal voor het plezier en het zelfvertrouwen en het avontuur in het teken -en schilderwerk. Ze maken het in elk geval nodeloos en verwarrend ingewikkeld en moeilijk en blokkeren de natuurlijke stroom.

Toen sloeg ik mijn studieboeken dicht, vond een mooi voorbeeld van een Zeepaardje en begon te tekenen. Het begin was er! Beginnen vind ik altijd het allermoeilijkste, maar het begint te wennen.

_/!\_

Daarna kon ik lekker mijn eigen kleurplaat gaan inkleuren, tot leven wekken, … passend muziekje erbij… mmm… de tijd werd vloeibaar.. Om 17:30 werd het hoog tijd om mijn penseel neer te leggen, want er moest ook nog gewoon gekookt (door mijn onvolprezen Zorg-ik) en gegeten worden (door mijn Grootmoeder-ik en mijn Kleinzoon), want om 19 uur moest ik alweer door naar de laatste ouderavond van de 6e klas van mijn kleinkind/pleegzoon.. (al die persona’s! Wat een geschakel !)

Gelukkig was de tekening (aquarel) intussen tot leven gekomen en was ik er best tevreden mee. En nu zit ik mijn verhaal op te schrijven, voor jullie en mezelf, en is het intussen alweer 23:40 uur. Morgen weer lekker een dagje buiten de Praktijk.

Truste 😉