Pfff… ik had een lange warming up nodig voordat ik weer in vorm geraakte…

Gisteren begon ik met een clitootje sjabloontje van karton, die ik op papier met ossengal omtrok. Daarna schilderde ik er een aantal dicht met witte plakkaatverf. Het leken meer spookjes. In gedachten hing ik rond op het voorouderveld, waar ‘ze’ gezellig om het vuur zouden zitten te chillen, maar het vuur was uit en degene die ik zocht miste ik vooral..schimmen, mist.. Hier een foto van het eerste zoekende stadium. (Misschien leuk om straks met het eindresultaat te vergelijken).

Daarna echt uren zitten klooien en experimenteren met allerlei media zoals wasco, aquarelverf, collal fotolijm, en potlood. Totdat ik moest stoppen want het dikke papier was nog niet helemaal door en door droog en daardoor kwetsbaar en daardoor tekende ik het een beetje stuk. En het leek ook niet echt ergens toe te leiden. (Ik bespaar jullie de foto’s en mijn gevoelens van tijdens dat stadium). (…)

Ik sliep er een nachtje over en trof vanochtend dezelfde nog steeds hopeloos mislukte tekening aan. Geen idee hoe ik de zaak nog kon redden. Ik las een artikel over de koffiekannen of ‘ketels’ zoals hij ze zelf noemt, van Klaas Gubbels.. en ik dacht: Clitootjes’ vorm is ook gewoon zo saai.., alleen maar ronde vormen, niet spannend genoeg. Misschien moet ik er maar mee ophouden. Iedereen weet nu wel hoe die hele clitoris er uit ziet.’

En ik kleide mismoedig een Clitootje van roze PlayDoh (3D dus) en ik dacht erover dat ze iemand of iets mistte. Iets of iemand die voor meer spanning en levendigheid zou zorgen in relatie met Clitootje.

En toen…, spelenderwijs, vouwde ik zomaar de twee uiteinden van Clitootjes armen om. Als handen. Maar ook als handpoppen. Die heel erg veel op Clitootje leken, kwa hoofd, maar dan wat kleiner.

Leuk! Dat opende weer perspectieven… ik bedacht dat ze met haar handpoppen een podium verdiende. Met rechte verticale lijnen (de gordijnen) en horizontale lijnen (de podiumvloer) voor de spanning. Ik tekende en krijtte, veegde en gumde tot het papier echt niet meer lagen kon verdragen. Maar het was nog niet af, dus ik maakte een foto van de tekening en voegde er digitalerwijs nog wat meer lagen, filters en vegen aan toe. Hihi, wat een moderne kunstenaar ben ik toch (¡)

Ik vind het zelf wel geestig geworden, hopelijk heb ik jullie ook weer even kunnen boeien.

xXx