Op Facebook las ik een artikel dat me zó trof en inspireerde, dat ik het kopieerde en opsloeg in m’n persoonlijke Wolk. (I-Cloud). Vandaag (eigenlijk gisteren al) ben ik er in de praktijk mee aan het werk gegaan. Om jullie hierin mee te nemen plaats ik eerst hier drie screenshots met de hele tekst. De moeite waard om te lezen vind ik, en voor mij raakt het aan m’n motivatie om de Clitootjes te blijven produceren en publiceren.

(Wel vind ik het een beetje gek om de naam Maria Magdalena onder het artikel te zien staan.., ik beschouw het maar als een ‘in de geest van’…)

En adem dan NU tot diep in je baarmoeder, hou het een paar tellen vast en blaas uit terwijl je alles laat varen wat je niet langer dient…(…)… herhaal dit een aantal keren…

FEEL THE EARTHMOTHER

The Womb is not a place to store fear or pain, the Womb is a place to create and give birth to life

Goed.., ik begon mijn tekening met wederom (zie vorige post) een omlijsting. Een G R E N S waarmee ik een veilige binnenwereld definieerde, een Medicinespace zoals dr.Arts het voorschrijft. Zodat er een bewuste ruimte ontstond voor heling van de gewonde vrouwelijke psyche. Met mijn vulpen tekende ik blokjes rondom. Daarna vulde ik ze met 50+ tinten grijze aquarelverf. Heerlijk om te doen.

In de binnenruimte schilderde ik Clitootje met haar heerlijke ronde, vloeiende vormen. Zittend. Intuïtief.

Haar hoofd als een Udu-Baarmoeder. Haar armen omhoog met haar handen als slangen of zwanen op haar kruin.

Terwijl ik tekende en schilderde, reflecteerde ik op grenzen, ego, buikgevoel en heling in het vrouwelijke collectieve lichaam. Daarbij in mijn Flow ondersteund door een zacht meditatieve muziekmix op Mixcloud.

https://www.mixcloud.com/lowlight/transforming-sorrow-by-paul-asbury-seaman/ (Klik maar op de link en keer dan terug op deze pagina, de muziek zal door blijven klinken) Hieronder de tracklist, mooie titels staan ertussen 🤍

Ik moest mezelf er wel regelmatig aan helpen herinneren diep in mijn baarmoeder te blijven ademen, en dan hoorde ik ook weer mijn lichaamstaal. Zo voelde ik op een bepaald moment in mijn keel de aandrang om te braken. Mijn gal te spuwen zeg maar. Dus ik gaf Clitootje een mond en liet daar donkergrijze, indigo verf uit stromen. (Ik zette mijn schrift rechtop en liet de zwaartekracht haar werk doen ). Uit het braaksel doemde een schaduwfiguur op. Met 2 dunne beentjes, die over de blokjesgrens heen waren gestroomd.

Ik bedacht dat schamen en shamaan in letters niet veel van elkaar verschillen en typte alvast even een voorlopige titel voor deze post. Maar het woord Schamaan kende de autocorrectie niet. Schaapmannetje werd gesuggereerd… haha een goeie titel voor de tekening dacht ik..

Welnu lieve liefhebbers van dr.Arts.org .., ik ben benieuwd of jullie het tot nu toe gelukt is om aandachtig met me mee te bewegen over deze golven van liefde (want dat zijn het uiteindelijk natuurlijk )… en of jullie de Mixcloud muziek van lowlight intussen ook aan hebben staan… en niet meer vergeten diep in je buik te ademen en de aarde onder je billen te voelen, hoe ze je draagt…en of jullie nu eindelijk de illustratie wel eens willen zien die in de praktijk van dokter Arts ontstond ???

Dan presenteer ik hier met gepaste trots en zonder verder gebla bla blaat :

‘Clitootje en het Schaapmannetje’

Het beeld hierboven is de originele versie, hieronder staan nog wat bonusplaatjes, omdat het ook kicken is om te zien wat je op de computer met kleurenfilters en belichting kunt doen. Ook hou ik ervan om op het werk in te zoomen.

🫶🏻

Nou dag lieve beeldscherm kinderen, tot de volgende keer maar weer 🦉👅