Lieve liefhebbers, eerst even deze tekstverwerkings-technische boodschap: vandaag, voordat ik aan deze tekst begon, heb ik de tekst van afgelopen dinsdag (mijn vorige post ‘Hippocampus’ ) helemaal moeten herschrijven. Dat moest omdat er, toen ik op de link, die ik aan jullie stuurde, klikte, ineens helemaal geen beeld meer was, alleen maar de tekst “Sorry, something went wrong”. En het blééf wrong. Zucht (…)

Gelukkig kon ik de oude versie nog wel ergens terugvinden, maar toen ik die kopieerde leek mijn tekst ineens op het beeldscherm met een ‘gele highlighter’ opgelicht. (Lijkt gek genoeg te maken te hebben met de roze kleur waarmee ik mijn letters normaal gesproken typ).

Heel erg lelijk die gele strepen en helemaal niet de bedoeling en ik kreeg het maar niet weg. Toen ben ik de hele tekst maar opnieuw gaan typen (gelukkig had ik de foto’s nog) en tijdens het typen ben ik de tekst nog weer opnieuw gaan redigeren.

Ik ben benieuwd of iemand van jullie er ook iets van gemerkt heeft? Dinsdagavond en woensdagochtend stond de oorspronkelijke versie er nog wèl normaal leesbaar met mooie roze lettertjes op… mmm. Enfin.

Voor wie nog zin heeft om te zien wat ik er nu uiteindelijk van gebrouwen heb; je kunt het nu weer in de vertrouwde roze letters teruglezen. Ik vind de nieuwe versie zelf eigenlijk zo nog wat beter geworden. Maar de strekking is verder wel hetzelfde gebleven.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

En dan nu:

Het nooit eerder opgetekende verhaal over de oorsprong van de naam Harald Blauwtand

~*~

Er was eens, in het jaar 911 na Christus, een Vikingvrouw, Tyra Danebot. Ze was getrouwd met Gorm de Oude en hoogzwanger. De vliezen waren al gebroken dus haar kind zou waarschijnlijk spoedig geboren worden. Ze bad tot de godin Berchta (verbonden met de Rune Berkana) dat de geboorte goed zou verlopen, zowel voor het kind als voor haarzelf. Ook bad ze voor de zekerheid tot de godin Hella (rune Hagalaz) , de godin die zich ontfermt over de doden, die niet in de oorlogen of op zee hun einde vonden.

Tyra wist dat Hella weliswaar een goede zielenmoeder was voor de gestorvenen, maar ze bad dat het haar en haar aanstaande baby gegund was om een lang en goed leven op aarde te kunnen leiden.

De weeën waren krachtig en kwamen nu snel achter elkaar door haar heen. Tyra voelde het hoofdje al staan. Het was niet Tyra’s eerste bevalling. Ze wist hoe ze zich moest overgeven aan de baringsgolven, liggend op haar bed van dikke, zachte schapenvachten. Ze voelde de oerkracht van Berchta die het geboorteproces ondersteunde. Toen stopten de weeën even en op dat moment verscheen er voor haar geestesoog het beeld van een hond, die haar liefdevol aankeek. Toen hij zijn bek open deed zag ze dat hij blauwe tanden had. Tyra begreep direct de symboliek van het beeld met haar hart; er diende zich een kracht aan, die haar trouw zou blijven tot voorbij de grens van de dood.

Op de volgende barensgolf werd haar zoon geboren en ze wist dat zijn naam Harald Blauwtand moest zijn. De initialen H B geschreven in Runentekens; die van Hagalaz (in de modernste Futhark is dat een soort ster *) en Berkana (een soort hoekige B).

Harald groeide voorspoedig op, veroverde heel Noorwegen en Denemarken en werd koning Harald I.

(Voor meer details over het verdere leven van Harald I: zie Wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Harald_I_van_Denemarken?wprov=sfti1 ).

Zijn grootste daden (hij bekeerde zich tot het Christendom, en bepaalde daarmee ook voor zijn Vikingvolk dat de tijd van de veelgoderij voorbij was), liet hij in steen beitelen.

~*~

Wat zou het zijn wijze oude moeder Tyra deugd hebben gedaan, als ze had geweten dat er zo’n 1000 jaar later iemand uit het ‘Christelijke’ Amerika de uitvinding van de ‘open standaard voor draadloze verbindingen tussen apparaten op korte afstand’ vernoemen zou naar haar zoon Harald Blauwtand en dat dat het symbool zou krijgen van een bindrune van Hagalaz en Berkana.

Goden zijn onsterfelijk en alles is Een.

Peace, Namasté en Aho (¡)