Het begon ermee dat ik las dat het ongewervelde weekdier, de oester, onder andere een hart met drie kamers, kieuwen en spieren 💪🏼 heeft. Met de spieren opent en sluit ze de schelp en met de kieuwen zeeft ze kleine algdeeltjes uit het water, die dienen als voedsel. Ze filtert bijna tweehonderd liter water per dag en helpt zo mee het zeewater te zuiveren.

Maar wat zou ze in dat derde kamertje uitvoeren ??

Het Grote Krachtdieren Boek geeft aanwijzingen: “Oester voelt zich niet altijd thuis in deze wereld, kan zich eenzaam, verlaten of zelfs wereldvreemd voelen. Ze kent een gevoel van heimwee naar haar echte (t)huis, waar geen aardse, stoffelijke begrenzingen zijn. Daar verlangt ze naar en dat kan haar een diep verdriet geven”.

(ik voel nu duidelijk in mijn buik dat dat klopt en zilte tranen wellen bij me op, fijn om dat zo goed te kunnen voelen ook al doet het zeer)

“Als ze leert dat ze contact kan maken en één kan zijn met andere werelden, zal ze zich meer thuis voelen in zichzelf. Door haar geliefde wereld(en) door zich heen te laten stromen, voelt ze de verbinding met Al. Zo kan ze zich beter afstemmen op de vele lagen in haarzelf, voelen wat belangrijk is èn waardoor ze haar zielenrust juist nìet wil laten verstoren. Op de stevige fundering die ze zo legt, kan ze verder en verder bouwen. Hierdoor groeien haar innerlijke kracht en glans. Het kan zelfs op een gegeven moment pijnlijker worden om zich in te houden dan zich te laten zien, te bloeien en te stralen, ook al is ze dan kwetsbaar”.

Ik geloof dat dat derde kamertje zoiets is als het derde oog, maar dan van het hart. Heldervoelend. En dat Oester mijn ongewervelde geweldige KRACHTdier is (¡)

Dr.Arts heeft me voorgeschreven om dagelijks naar de praktijk te blijven komen om dingen uit de buitenwereld te filteren, en alleen te (k)oesteren wat me dierbaar is. En om vervolgens mijn stralende kracht en pracht op mijn eigen vrije manier op (voorlopig) iedere maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag aan de buitenwereld te blijven tonen.

🦪