‘Neem je ruimte in, laat jezelf zien in je ware grootte. Spirituele groei laat je herrijzen en één worden met je goddelijke Zelf. Laat je lichtlichaam groeien en uitdijen.’ (Osiris, de Heer van Overvloed, god van wedergeboorte en vernieuwing) deck Isis mysterie-kaarten door Petra Stam. (mijn dagkaart)

“Een groep gedijt beter als alle leden durven te zijn wie ze werkelijk zijn’. (plaatje van een lucht vol met vliegende meeuwen, plus deze tekst, beeld gisteren gebruikt voor een co-collage met broeder H., tekst aan mijn praktijk-altaartje geplakt met nog 1 meeuw erop.) geknipt uit een oude ‘Flow’.

Etymologisch woordenboek: “gedijen [voorspoedig groeien, welvaren] gi-thion [overvloedig zijn](oud nl.) […], técht [gestold](oud Iers), tankus [dicht] [litouws), tanakti (hij doet, laat stremmen) [oud Indisch]: vermoedelijk is de laatste betekenis de oorspronkelijke en is ‘dik worden’ daarvan afgeleid.”

Tot zover het recept van buitenaf voor mijn Clitootje deze maandag..

Ik mijmerde over uitdijen, gedijen, fysiek lichaam en energetisch lichaam, groep en individu, Jonathan Livingstone Seagull, jezelf zijn en Je Zelf Zijn, moed.., en al snel dook het woord GRENS weer eens op.

Als vormgever aan innerlijke groeiprocessen vertaal ik dat naar de LIJN. Ik hou ervan om te spelen met lijnen, die ook weer kunnen verdwijnen. Hun vormende karakter verliezen. Door te gummen of door de inkt met water op te lossen. Op de grens is het spannend (¡)

En ik dacht nog: ‘het is goed gedijen, binnen de veilige grenzen van de Grote Moeder, maar als je Haar grenzen overgaat… oei, dan kom je in het spannende, duistere ongewisse…’