Vandaag voel ik me onzeker. Wat verwacht Dr.Arts nou van mij ? Ben ik de patiënt? Ben ik de bron van inspiratie? Nee volgens mij kan ik zelf niet die bron zijn. Die rol komt mijn baarmoeder toe. Ben ik een rolmodel ? Een vorm ? Wat is een muze ?

Lekker begonnen gisteren maar hoe nu verder ? Zoveel vrijheid en ruimte , maar ook behoefte aan een helder beeld voor ogen ofzo ..? Ik tast in het duister en voel angst om erin te verdwijnen. En mijn vorm is nu juist het enige waar ik aan vast kan houden, mag houden en moed houden ! Morgen ga ik verder met het thema ‘in vorm blijven’. Pfff, dan is dat tenminste alvast duidelijk.